ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ

2013-10-18 13:13

Και πάλι θα αρχίσω με μία σοφή κουβέντα του πανέξυπνου λαού μας πως «Ρόδα είναι και γυρίζει...» ή τροχός, ή όπως το έχει μάθει ο καθένας τέλος πάντων… Πράγματι λοιπόν (και ως συνέχεια της προηγούμενης Παρασκευής) είναι μία ρόδα. Είναι σαν αυτές τις ρόδες των διάφορων παζαριών και πανηγυριών… Όταν θα ανέβεις σε μία απ’ αυτές πρέπει να ξέρεις ότι όσο εύκολα θα βρεθείς στην κορυφή, το ίδιο εύκολα θα βρεθείς και στον πάτο…

  Είναι αλήθεια λοιπόν πως πρέπει να θαυμάσουμε επιτέλους κάποιους ανθρώπους που περιμένουν με τεράστια υπομονή (δεν είμαι μέσα σε αυτούς), να γυρίσει αυτή η ρόδα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει μία καλή μου φίλη, η οποία σε μία συζήτηση μας μου ανέφερε: «Στη ζωή συναντιόμαστε δύο φορές.» Στην αρχή ούτε εγώ κατάλαβα τι εννοούσε με αυτήν της τη φράση… Έπειτα όμως μου εξήγησε πως αν σε έχουν πληγώσει, μπορείς να τους πληγώσεις… Αναίμακτα… Το μόνο όπλο που διαθέτουν τέτοιοι υπομονετικοί άνθρωποι είναι η αδιαφορία τους…

  Για τους υπόλοιπους ανθρώπους που δεν μπορούν να περιμένουν αυτόν τον καταραμένο τροχό (εγώ ας πούμε) μπορούν με μία κουβέντα τους να τα καταστρέψουν όλα. Εντάξει άμεσος στόχος στην ζωή μας προφανώς και δεν είναι να πληγώνουμε. Αν όμως έχουμε πληγωθεί προφανώς και ενδόμυχα, υποσυνείδητα θα πληγώσουμε κι εμείς. Και ίσως χειρότερα… Αυτό που έμαθα αυτή την εβδομάδα λοιπόν ήταν αυτό… Γιατί τα πάντα είναι μάθηση στην ζωή μας… Αυτή η συζήτηση ας πούμε, εμένα και ίσως και κάποιους από ‘σας, μας δίδαξε να καθόμαστε καρτερικά στην θέση μας και να περιμένουμε να ανέβουμε, ενώ άλλοι από ‘μας να κατέβουν. Χωρίς να καταλαβαίνουμε τι γίνεται απ’ τα δύο κάθε φορά…

  Αυτό που έμαθα λοιπόν ήταν αυτό… Ότι πρέπει να προσέχετε και τους ανθρώπους που πιστεύετε πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα… Πως δεν μπορούν να πειράξουν άνθρωπο… Πως δεν θυμώνουν… Δεν στεναχωριούνται… Πρέπει να ξέρετε πως κανείς δεν είναι από πέτρα… πως όλοι νιώθουν, θυμώνουν, στεναχωριούνται… Και υπάρχει μία πιθανότητα – μεγάλη – να πληγωθείτε απ’ αυτούς τους ανθρώπους… Όταν τους δοθεί εκείνη η ευκαιρία να το κάνουν. Αλλά δεν θα το κάνουν επειδή το θέλουν, θα το κάνουν επειδή τους το επιβάλατε…

  «Στη ζωή συναντιόμαστε δύο φορές…» Μπορεί και περισσότερες… Καλύτερα όμως μόνο δύο. Δε νομίζω ότι θα άντεχε κανείς να συναντήσει ορισμένους ανθρώπους ξανά και ξανά… Κι εγώ το ίδιο… Και η φίλη μου επίσης… Καλύτερα μόνο δύο… Την στιγμή που κατεβαίνουμε και την άλλη… Που ανεβαίνουμε… Γιατί αν ξέρεις να παίζεις σ’ αυτό το παιχνίδι, ξέρεις και να περιμένεις. Την κατάλληλη στιγμή…

 

Αφιερωμένο στην Δ. Κ.