ΑΥΛΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΜΕ !
Ευθεία φωτεινή… Πάμε να βαδίσουμε στην φωτεινή αυτήν ευθεία… Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει επιλέξει μία ευθεία, μία πορεία… Μόνο που κανένας δεν διευκρίνισε αν αυτή η πορεία είναι φωτεινή, σκοτεινή ή μυστική, ή έστω ανύπαρκτη. Γιατί η ζωή είναι σαν το θέατρο. Ακούς ένα «Αυλαία και πάμε» και πρέπει να βγεις, να τρέξεις, να παίξεις…
Και κάθε μέρα είναι διαφορετική παράσταση, είναι μία μυστική διαδρομή… Μυστική άλλα όλοι την γνωρίζουμε, όλοι γνωρίζουμε που οδηγεί, που σταματάει, που ξαναρχίζει, που πρέπει να στρίψουμε… Το βήμα απ’ το σκοτάδι στο φως συμβολίζει μία καινούρια αρχή… Σε προστάζει να ακολουθήσεις αυτήν την καινούρια αρχή, αυτήν την ακαθόριστη καινούρια γραμμή… Το δευτερόλεπτο από την άγνοια στην γνώση σημαίνει πόνος και πάντα αυτός είναι ο μεγαλύτερος και κάκιστος δάσκαλος… Αν δεν υπήρχε ο πόνος δεν θα ακούγαμε το χειροκρότημα στο τέλος… Το βήμα απ’ το σκοτάδι στο φως… Η κοινή πορεία προς το τέλος καθορίζει το «ευ» ή απλά το «ζην»…
«Αυλαία», φωνάζουν κι εσύ βγαίνεις κι αρχίζεις να τρέχεις, να περπατάς, να νιώθεις και μετά τέλος… Και πάλι από την αρχή… Τρέχεις, περπατάς, νιώθεις, αγαπάς, πονάς… Ευθεία φωτεινή… Κοινή πορεία… Και μετά τέλος ! Και μετά πάλι οδοιπορικό… Ξανά μαζί… Άνθρωποι, φρέσκα βλέμματα, καινούρια ρούχα, ανάλαφρες ψυχές έτοιμες να γεμίσουν… Προβολέας ! Μόλις σε χτυπάει το φως, παύει να υπάρχει πόνος… Φως ! Μόλις σε χτυπήσει εκείνο, υπάρχει μόνο λύτρωση…
Ησυχία… Και πάλι όμως, ξανά μαζί… Σιωπή εκκωφαντική… Κουραστική η διαδρομή, κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο… Αλλά όσο περπατάς μισό εσύ, περπατάει κάποιος άλλο μισό… Ώσπου… Παύση και πάλι, βλέμμα στο κενό… Λένε, ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Λένε, ότι υπάρχει ευτυχισμένο τέλος. Λένε, ότι δεν παύει να υπάρχει αγάπη μετά το τέλος… Λένε, πως ότι καίει μία φορά, καίει για πάντα ! Λένε, πως μία αρχή επιβάλλει τον θάνατο… ΛΕΜΕ, πως μια καινούρια αρχή επιβάλλει ένα ευτυχισμένο τέλος και άλλη μία αρχή μετά… ΛΕΜΕ, πως ξανά μαζί φτιάχνουμε το τέλειο χωρίς να καεί τίποτα…
«Αυλαία και πάμε» γιατί όλοι ζητήσαμε μία δεύτερη ευκαιρία… «Αυλαία και πάμε» γιατί μία νέα ορχήστρα ξεκίνησε… «Αυλαία και πάμε» γιατί είμαστε και πάλι μαζί… «Αυλαία και πάμε» με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη… «Αυλαία και πάμε» χωρίς φόβο προς τα φώτα… «Αυλαία και πάμε» γιατί εμείς ακόμα γελάμε… «Αυλαία και πάμε» γιατί εμείς ακόμα μιλάμε… «Αυλαία και πάμε» για να συναντηθούμε κάπου εκεί… Εκεί που μπορεί να τελειώνουν όλα…
Ή και όχι;