"Μην τους ακούς..."
Μην τους ακούς… Εκείνους που θα σου πουν πως θα μείνουν για μια ζωή, μην τους ακούς… Εκείνους που ονειρεύονται φωναχτά, να μην τους ακούς… Αυτούς που ξενυχτούν με την ελπίδα πυρακτωμένη κρατώντας στις χούφτες την στάχτη της, μην ακούς… Μην σπαταλάς πια τίποτα από την «φαιά ουσία» σου… Γύρνα μπροστά σου και κοίτα τώρα πως θα βαδίζεις εσύ, πως θα βαδίζεις προς το φως…
Στρέψε το βλέμμα σου προς το φως και σα να ‘ταν πρώτη φορά τρέξε να αγκαλιάσεις τα όνειρα σου… Κάθε ώρα που περνάει η νύχτα σβήνει και η μέρα λιγοστεύει, ούτε πολύ χρόνο έχεις, ούτε λίγο... Τρέχα ! Γι’ αυτό, εκείνους που το φως φοβούνται, μην τους ακούς… Εκείνους που νιώθουν η νομίζουν που ζουν πιο έντονα εάν πιούν, μην τους ακούς ! Εάν νομίζουν πως ξέρουν να ζουν επειδή γνωρίζουν να ακριβοπληρώνουν αυτό που τρώνε, αχ, μην τους ακούς ! Θα σε τραβήξουν προς τα κάτω και δεν θα το καταλάβεις… Θα σε ρίξουν πριν το νιώσεις πως πέφτεις… Μα εσύ πια θα πέφτεις και δεν θα υπάρχει γυρισμός… Όχι, όχι δεν είναι κακοί… Ας πούμε απλά πως δεν έχουν όνειρα…
Η ζωή, θα ‘πρεπε να ξέρεις, είναι σαν μια πεταλούδα… Το μόνο που έχουμε να κάνουμε εμείς είναι να της βάλουμε χρώματα… Μόνοι μας ! Κι έτσι, άλλες πεταλούδες απ’ αυτές έχουν όλα τα χρώματα του κόσμου, άλλες είναι γκρίζες, κι άλλες είναι πάλλευκες… Μα… Μερικές απ’ αυτές δεν πήραν χρώμα ποτέ… Και κάποτε να τους δόθηκε χρώμα, ξεθώριασαν… Εκείνους, λοιπόν, που δεν αγωνίστηκαν για τους ανθρώπους, μην τους ακούς… Χάρη σ’ αυτούς φιλίες έσβησαν, αγάπες σκοτώθηκαν, καλημέρες μαύρισαν και ιδέες θάφτηκαν… Χάρη σ’ αυτούς πληγές έμειναν ανοιχτές και καινούριες άνοιξαν… Χάρη σ’ αυτούς καρδιές μάτωσαν και ματώνουν ακόμη…
Εκείνους που τα παιδιά και το γέλιο δεν αγαπούν, μην τους ακούς… Γιατί αν δεν μπορούν να αγαπήσουν, δεν θα αγαπήσουν… Γιατί αν δεν αγαπούν τον εαυτό τους, δεν θα σε αγαπήσουν… Γιατί εάν δεν πιστεύουν σε όνειρα και σε ιδανικά δεν θα πιστέψουν στον άνθρωπο… Αν δεν πιστεύουν πως δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες ή δεύτερες ζωές πώς θα μπορέσουν να ζήσουν την πρώτη; Γιατί αν δεν γνωρίζουν να νιώθουν θα επιμένουν να ξέρουν πως είναι να νιώθεις… Αυτούς να μην ακούς… Σ’ αυτούς να γυρίζεις την πλάτη σου… Στο ψέμα τους να γελάς και να φεύγεις… Στην αγάπη του… (!) Για στάσου, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καρδιά…