...ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ.
Γεμίσαμε σ’ αυτόν τον κόσμο και δεν χωράμε πια ! Γεμίσαμε «αγωνιστές» της μικρής πουτίγκας, γιατί η μεγάλη είναι για τον λαό. Γεμίσαμε «καλλιτέχνες» που δεν γνωρίζουν τι πραγματικά σημαίνει κανείς να καλλιτεχνεί. Εμφανίστηκαν ξαφνικά αγάπες που εύκολα πήρε ο πρώτος άνεμος και δεν άφησαν τίποτα. Γιατί όπως και να το κάνεις, τα λόγια είναι λόγια και μόνο λόγια θα παραμείνουν όσος καιρός και να περάσει. Μένουν μόνο αυτά που πονάνε.
Στον δρόμο μας είναι πια οι βολεμένοι του έρωτα που δεν χάνουν ευκαιρία να ξεδιπλώσουν τις «αμπελοφιλοσοφίες» τους. Τους βολεμένους ποτέ να μην τους ακούς. Σ’ αυτόν τον κόσμο αυτός που αξίζει να μιλάει αλλά ποτέ δεν μιλάει είναι εκείνος, ο ένας που μοιράστηκε κι έδωσε μα δεν πήρε. Η αγάπη δεν είναι δειλία. Σημασία έχει να ακούς εκείνον που πόνεσε αγαπώντας και δεν έπαιξε με τις λέξεις. Χάσαμε τον νόημα κρατήσαμε τις λέξεις. Μιλάμε, αλλά δεν επικοινωνούμε. Δεν υπάρχει ένα λεξικό που να μπορεί να μας βοηθήσει παραπάνω πέρα
Γεμίσαμε «ευαίσθητες φύσεις» και «ποιητικές ψυχές» έτοιμες για πνευματική ζωή, έτοιμες για έργο ισάξιο μεγάλων ποιητών. Μα με μία ταμπέλα ποτέ κανείς δεν ήταν αληθινός. Αυτό μας λείπει. Η ειλικρίνεια, η αλήθεια ! Σε μία γνωριμία με έναν άνθρωπο ποιος ξεκινάει να λέει ποιος πραγματικά είναι. Όλοι δείχνουν ποιοι δεν είναι. Γεμίσαμε αθλητές που δεν χρειάζονται ντοπάρισμα αλλά τρέχουν πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο. Γεμίσαμε χλευάσματα και κοροϊδίες. Γεμίσαμε ανώτερους και ποτέ κατώτερους. Αγωνιστές του καναπέ και του ποπ – κορν. Ηθοποιούς και συγγραφείς με ειδικότητα στην άγνοια και την ανία.
Αυτό το τέρας, το μαύρο με τα κόκκινα μάτια που στάζουν… Αυτός ο εγωισμός. Αυτός πονάει πιο πολύ απ’ όλα. Και τον εγωιστή και τους υπόλοιπους. Αυτός σαν τεράστια μηχανή καταστρέφει σχέσεις, φιλίες, αγάπες… Απ’ αυτό θα ‘πρεπε να ξεφύγουμε σαν άνθρωποι. Πρέπει να το δούμε σαν ειδική αποστολή εξολόθρευσης. Ή του εγωισμού, ή των ανθρώπων του. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει έτσι εύκολα… Δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα… Γιατί το τίποτα, τίποτα θα παραμένει όσος καιρός και να περάσει. Το θέμα είναι πως δεν πρέπει να επηρεάσει το «κάτι». Το χαμόγελο πρέπει να μείνει χαμόγελο, όποιος και να περάσει ότι και να αφήσει…